O Upandze raz jeszcze...

     W Polsce „Cała Polska czyta dzieciom”, a w Upandze nie ma co czytać. U nas trzeba robić akcje promujące czytanie, bo książek więcej niż samych chętnych, a tutaj książek brak.

Księgarń mało, książki drogie.

Tutejsza biblioteka. Pomieszczenie wielkości pokoju, kurz, brud i co tam jeszcze można sobie wyobrazić, a wśród tego wszystkiego książki. Ale jakie książki? Zakurzone, stare, podarte...znajdzie się trochę dobrej literatury, a reszta to jakieś książki z lat 60 i 70. Mają to, co dostali, co udało im się zdobyć, ale przede wszystkim mają to, co nikomu innemu nie było potrzebne. Biblioteka była zamknięta. Bo jak wpuścić do czegoś takiego młodych ludzi. Serce mi pękło. Obraz takiej biblioteki połączony z obrazem dzieciaków i młodzieży, którzy przychodzą tam codziennie i obok w sali uczą się od 7.00 do nawet 18.00 (bez nadzoru nauczyciela!!) naprawdę zmusza do przemyśleń. Można rzec: to gdzie są ci, którzy ten ośrodek prowadzą? Czemu zaniedbują takie rzeczy? Otóż odpowiadam. Bo prowadzący tą placówkę nie mają żadnej dotacji z urzędu, nie należą do fundacji, która posiada własne indywidualne konto, na które kto chce to może wpłacić kasę. Żyją z tego, co dostaną, co zostanie zrealizowane np. w wyniku projektu (tak jak renowacja boiska zrealizowana przez SWM Młodzi Światu i „polską pomoc”). Tu naprawdę jest biednie. Ale to nie jest bieda polegająca na widoku brudnych i głodnych dzieciaków, chodzących bez butów. Ta bieda polega na niedostatecznym zaopiekowaniem się młodymi przez Państwo. To nie rząd, to młodzi ludzie, którzy ledwo skończyli 30 lat i posiadają różne umiejętności, przychodzą do Don Bosco Youth Centre i prowadzą zajęcia: karate, salsy, fitness, no i przede wszystkim koszykówki. 

I tak wśród tych młodszych i starszych, pięknych, zadbanych i zdrowych dzieciaków znajduje się biedna, mała głodna książek biblioteka.

Na razie dużo nie mogę zrobić: biorę miskę z wodą, szmatę i czyszczę podłogę, potem wyczyszczę półki, potem posegreguję książki, a potem będę apelować, ścigać, prosić i grozić...nie chcesz czytać - oddaj książkę!

Jeśli ktokolwiek kiedykolwiek zechce przyjechać do Dar Es Salaam, na wakacje, na odpoczynek, do pracy, z nudów i będzie chciał korzystać z tutejszych plaż, jeść tanzańskie jedzenie, to niech zabierze w zamian ze sobą przynajmniej jedną książkę po angielsku, która pomoże tutejszym dzieciakom poszerzyć horyzonty. A jak nie będzie jechał, to niech skontaktuje się ze mną, a ja już będę wiedzieć, co z tym fantem zrobić.

„This is our dream” - jak powiedział ojciec Augustine.

P.S.

Coca – cola zostawiła 8 piłek do koszykówki. Liczba osiągnięta w wyniku targowania się dyrektora placówki, który za darmo udostępnił dwa boiska.. Dyrektor chciał 10 piłek, przedstawiciel coca – coli uważał, że 7 w zupełności wystarczy.